Sieradowicki Park Krajobrazowy

Utworzony w 1988r. celem  zachowania i ochrony wysokich walorów przyrodniczo-krajobrazowych i kulturowych.

Park położony jest w północnej części Gór Świętokrzyskich, między doliną rzeki Kamiennej na północy i Doliną Bodzentyńską na południu.  Lasy porastają 85% powierzchni parku i cechuje je duża różnorodność siedliskowa. Występuje w nich 11 zespołów leśnych, wśród których dominują lasy mieszane świeże i lasy mieszane z dużym udziałem jodły i modrzewia. Park posiada unikalne, występujące na naturalnych siedliskach drzewostany, zawierające prawie wszystkie gatunki drzew spotykane na obszarze polski niżowej. 

Sieradowicki Park Krajobrazowy słynie z walorów historycznych. Rozległe kompleksy leśne dawały schronienie powstańcom styczniowym i partyzantom w czasie II wojny światowej. Wiele miejsc przypomina o dawnych wydarzeniach.
Wśród licznych śladów z czasów okupacji najtragiczniejszą wymowę ma Michniów. W czasie pacyfikacji 12 i 13 lipca 1943r. Niemcy zamordowali tu 203 osoby. Obecnie w Michniowie znajduje się mauzoleum Martyrologii Wsi Polskiej.

Suchedniowsko-Oblęgorski Park Krajobrazowy

Powstał w 1988 roku. Obejmuje on dwa odrębne obszary, otoczone wspólną otuliną.

Pierwsza część, tzw. „suchedniowska" obejmuje kompleks lasów Puszczy Świętokrzyskiej porastającej wzgórza Suchedniowskie. Druga część obejmuje Pasmo Oblęgorskie, z najwyższym wzniesieniem Górą Siniewską (448,8 m npm).                                                                                                                                 

Obszar Parku leży w zasięgu naturalnego występowania dębu, jesionu, jodły, buka i jawora. Lasy, o wysokim stopniu naturalności, z dużym udziałem modrzewia polskiego zajmują 90,8 % powierzchni Parku.

Na całym obszarze występują licznie drzewa pomnikowe. Bogactwem przyrodniczym tego terenu są nie tylko drzewostany wraz z całą związaną z nimi florą i fauną, ale także naturalne wychodnie skalne z różnych okresów dziejów Ziemi. Jako osobliwości przyrody nieożywionej podlegają one ochronie indywidualnej w postaci pomników przyrody nieożywionej. Do najciekawszych należą: skałki „Brama Piekła" i skałki „Piekło Dalejowskie".

O dużej wartości kulturowej i historycznej mogą świadczyć występujące na tym terenie liczne stanowiska i zabytki starożytnego, średniowiecznego i przypadającego na późniejsze okresy historyczne osadnictwa, górnictwa i hutnictwa.